Het luik van de ankerbak vertoonde haarscheurtjes ( in de gelcoat / het antislip-profiel). Het deksel van de bakskist kraakte als ik er op stond.
Beiden zullen worden verstevigd. Maar eerst moesten de oude verstijvingen worden verwijderd:
Vaste buiskap: buitenkant gelamineerd
De vaste buiskap vordert gestaag. Het schuim is in vorm gebogen en daarna is de buitenkant gelamineerd.
De volgende stappen zijn:
-checken of alles past en
-de binnenkant lamineren.
Vaste buiskap (begin van ..)
De boot heeft al een frame voor een buiskap. Ook de stoffen buiskap zelf heb ik inmiddels gevonden.
Ik hoop echter een vaste buiskap (schuim sandwich constructie) te kunnen maken. Dat is veel steviger en je kunt er eenvoudig een zonnepaneel of iets anders op monteren.
Dit zijn de eerste pogingen om mallen (van karton) te maken voor die vaste buiskap:
Ramen verwijderd
De oude en beschadigde plexiglas ramen zijn verwijderd van de kajuit.
De ramen lopen over de volle lengte van de kajuit en zijn ook verlijmd op de grote polyestervlakken tussen elk raam.
Door dat enorme lijmoppervlak waren de ramen daar erg moeilijk los te krijgen.
Hier zitten de ramen er nog op:
Hier niet meer:
Naar binnen
Op 29 april is de boot van buiten naar de werkloods verhuisd.
Op deze plek staat de boot waarschijnlijk nog wel even …..
Slopen en zonnepaneeltjes
Er zit nauwelijks logica in de volgorde van de klussen.
Sloopwerk wordt afgewisseld met wat positievere klussen, zoals het maken van steunen voor kleine zonnepanelen (net als het ingangsluik van carbon met schuim, maar nu 8 mm i.p.v. 15 mm dik).
Ik heb tot nu toe 3 kleine zonnepanelen van elk 20 Watt aangeschaft. Door de panelen exact op de zon te richten, hoop ik daar (relatief) veel uit te kunnen halen. Als het niet voldoende is kan ik er nog enkele bijkopen. Ik wil ze echter klein en licht houden. Geen grote gevaartes met een aluminium frame.
Op de voorlaatste foto is te zien hoe de zonnepanelen waarschijnlijk op de boot zullen worden gemonteerd. Draai- en kantelbaar. Toen ik met deze test-opstelling aan het klooien was, kreeg ik van iemand het zure commentaar dat “zonnepanelen hier geen zin hebben vanwege een gebrek aan zon”. Terwijl hij dat zei werd de carbon steun (nog zonder zonnepaneel) gloeiend heet door die zelfde zon …. In april. In Nederland.
Sloopwerk aan de binnenkant:
Steunen voor zonnepanelen:
Nieuw ingangsluik
Het luik van de ingang was verrot:
Ik heb het vervangen door een carbon/epoxy luik met een schuimkern. Vooral omdat het er leuk uitziet. Het is mooi stijf geworden. Er moet nog iets van een handvat op en ik moet een beslissing nemen over het wel/niet hergebruiken van het oude slot.
Nog enkele foto’s van de fabricage van het paneel waaruit ik het luik heb gezaagd. De plaat op de eerste foto is niet volledig van schuim. Aan beide zijden zit nog 1 of 2 mm hout. Dat werkte erg makkelijk . De plaat was volledig vormvast (twee schragen waren voldoende ter ondersteuning). Aan beide kanten zijn 2 lagen carbonweefsel (ik geloof 240 gram per m2) aangebracht. De laatste foto toont een rest-stukje dat ik heb gebruikt om de hechting tussen carbon en plaat te testen. Toen ik het carbon lostrok van de plaat werd er een laagje hout meegetrokken dus dat zit wel goed.
Stortplaats en Marktplaats
Veel spullen die ik in de boot aantrof heb ik gewoon weg gegooid.
De oude navigatieapparatuur heb ik echter op Marktplaats gezet. Gratis (“misschien heeft iemand er nog wat aan”).
Dat doe ik dus niet meer! Als je het toverwoord gratis in je advertentie zet, krijg je te veel reacties. Volle mailbox, wat een gedoe.
Richard was de eerste die langskwam en hij heeft alles meegenomen.
Er stond ook een Plastimo (gas)oven in de boot. Ook behoorlijk oud maar bijna ongebruikt. Die heb ik verkocht via Marktplaats. Ik wil geen gas aan boord. Veel plezier er mee (in je camper) Rolf.
De zwemvesten die nog aan boord waren hou ik voorlopig. Voor de twee automatisch opblaasbare zwemvesten moet ik nu nieuwe gaspatronen kopen. Ik wilde ze testen, zie foto.
Deze (niet-automatische) was zelfs nog nooit gedragen. Alle labeltjes zitten er nog aan.
Er lag uiteraard nog veel meer oud spul aan boord. Als je dat bewaart, kom je er over 5 jaar waarschijnlijk achter dat je er toch niets mee hebt gedaan. Een groot deel is dus weg gegooid.
Handgeschreven notities van vorige eigenaars, die ik tegenkwam onder de kaartentafel, heb ik wel bewaard. Dat is de geschiedenis van de boot.
Ook de oude Sailor marifoon heb ik bewaard. Die is thuis opgehangen. Wat een stoer apparaat! Er schijnt overigens een bloeiende handel te zijn in die oude marifoons.
Stickers verwijderen ( je moet toch ergens beginnen)
Eind maart 2015 stond de boot buiten te wachten tot er plek was in de werkloods.
Stickers (uit 1983) verwijderen kan echter ook prima buiten. Ik heb daarvoor een zogenaamde caramelschijf gebruikt op een boormachine. Dat ging wonderbaarlijk snel. Ik heb twee schijven volledig afgesleten.
De resten van de schijven zijn zichtbaar op deze foto:
Daarna de boot maar even schoongemaakt. Voordeel van zo’n project-boot is dat je niet zo voorzichtig hoeft te zijn bij het schoonmaken. Ik heb gewoon schuurmiddel gebruikt: er moet toch geschilderd worden.
Mast en roer er af
Op 21 maart 2015, kort na de aanschaf, is de boot heel even in het water gelegd om de mast te kunnen verwijderen.
Ook het roer is verwijderd. Dat moet worden vervangen. Grote rotte plekken.
Reparatie is meer werk dan opnieuw maken. Waarschijnlijk kan de RVS roerkoning wel opnieuw worden gebruikt.
Daarna is de boot richting werkloods gebracht. Voorlopig moest ik echter buiten werken (werkloods was vol). Dat was geen probleem, het weer was prima.
